22 mei 2013

Helaas niet gelukt om er eerder een verhaaltje op te zetten.

21 mei:
Eigenlijk ongelofelijk dat je nu wakker wordt met de veronderstelling dat je weer bijna op weg naar huis bent, maar het is zo. Bij het ontbijt valt Meilan nogmaals en in alle hectiek de honingrondjes vergeten om mee te nemen. We hebben vandaag tot een uur of drie de tijd, op of na deze tijd komt Grace de gids langs met het paspoortje en de documenten.
Wij nemen nogmaals een taxi naar het Zomerpaleis aangezien we hier nog wat over gelezen hadden wat de moeite waard moest zijn. Lindy en Meilan stappen gewillig weer in de taxi en we hopen dat Meilan verder gevrijwaard blijft voor nog meer ongelukjes.

Het is zo redelijk vroeg op de ochtend enigzins rustig in het park. We slaan rechts af en komen nu echt op een mooi stukje met water en hoogte verschillen. Na ongeveer een half uur komen we bij "Suzhou street", een kopie van een winkelstraatje uit vroegere tijden met verkopers in traditionele kledij. Helaas hebben we dit niet van dichtbij mogen bewonderen omdat de Chinese security roet in het water gooide. Nou ja van boven af ook een prachtig gezicht.

Boven ons, na ontelbare traptreden (helaas ook niet allemaal gelijk) bezichtigen we ook nog een aantal tempeltjes en andere doorgangen en gebouwen. De dames stappen maar door, onvoorstelbaar. Om twee uur staan we weer buiten het park en een taxi hebben we meteen zodat we ruimschoots op tijd terug zijn in het hotel.

De gids klopt om drie uur al bij ons aan, we ontvangen de documenten en het Chinese paspoortje van Meilan. Het paspoortje is zeer fraai opgemaakt, al de provincies hebben namelijk een eigen pagina met een afbeelding van iets belangrijks uit de provincie. Om 21:00 vertrekken we naar het vliegveld voor de terugreis.

In het busje vallen zowel Lindy als Meilan in slaap, dit geeft nog even wat moeilijkheden bij de douane voor het fouilleren, maar gelukkig gaan ze niet tot het uiterste. Dan wachten op het vliegtuig, natuurlijk is het rustig vanwege het tijdstip. Om 0:50 Chinese tijd stijgen we op, Meilan wil niet vast in de gordel maar het lukt ons wel. Lindy slaapt nog steeds en zal dit een mooi stuk van de vlucht volhouden. Meilan en Jolanda pikken af en toe wat minuutjes slaap. Toch gaat het niet snel maar aan de andere kant wel. Mijn ogen gaan weer ogen als we over de helft zijn. We beginnen af te tellen. Lindy en ik spelen wat, Jolanda en Meilan dommelen gelukkig nog wat weg. Een groot voordeel is de rugwind zodat we een uur eerder aankomen dan de bedoeling was (4:50 Nederlandse tijd). Dat spijt ons dan weer niet. Een rustige landing en twee dochters die zich zo voorbeeldig gedroegen in het vliegtuig. Hulde.

We handelen de laatste formaliteiten af en in de verte zwaaien al wat handen. Wow wat weer een ontvangst en opkomst. Hartverwarmend en emotioneel. Meilan is zeer ontwapenend en heeft aandacht voor iedereen. Nadat we de koffers hebben gepakt lopen we door de deur en dan in het echt. Wat een welkom, wat een mooie gezichten die ons opwachten, een spandoek. Voor Meilan, welkom in de familie, wat straalt zij en iedereen trouwens en wat zijn wij trots op haar. En Lindy ook, na zo'n lange tijd weg te zijn geweest. Die is ook echt blij dat ze weer terug is. Nu is het prachtig dat er zo veel foto's worden gemaakt.

Nog een bakje koffie op Schiphol en dan richting huis, naar Akkrum, naar Lindy huis zoals we het noemen. Het scheelt wel een paar graden met hetgeen wij gewend waren in China.
Ook weer een verassing, geweldig versierd, ballonnen, vlaggetjes en de vlaggen uit. Bedankt. De rest van de dag is een ontdekkingsreis voor Meilan, speelgoed, de stoelen, de bank, de pot, de kadootjes. Alles is nieuw voor haar, het bedje vindt ze mooi met het prinsessendekbed, de slaap heeft ze snel te pakken, lekker koesen in je nieuwe thuis!!!

Wij willen een ieder die met ons mee geleefd heeft bedanken voor alles. Wij zijn zeer ontroerd door alle aandacht in wat voor vorm dan ook. Voor ons was het schrijven elke dag het herbeleven van ons "avontuur" en wij hebben dit heel graag gedaan.

We gaan vanaf heden proberen een zeer hechte band te kweken zodat Meilan weet dat wij familie zijn en zodat zij weet dat zij op ons kan terug vallen en dat wij met ons viertjes een gezin zijn. Meilan zal nog moeten leren dat wij haar heit en mem zijn en Lindy haar grote zus. Geef ons hiervoor tijd en ruimte en respecteer dit. Nogmaals bedankt voor alles.