6 mei 2013

Zo de nacht is voorbij, onze eerste nacht met zijn viertjes. Meilan heeft een goede nacht gedraaid maar is zeer beweeglijk en dat gaat weer ten koste van de nachtrust van Jolanda. Onze kamer is zeer knus, er staan drie bedden op een rij. Lindy had besloten om als grote zus in het kleine bedje naast mem te slapen, maar vanochtend heeft ze alvast besloten dat Meilan daar wel kon liggen en dat zij dan weer echt naast mem gaat liggen.

Gelukkig kunnen we onze meiden (wat klinkt dat toch mooi) wat moois aan doen voor het officiële moment bij de notaris, helaas zijn heit en mem niet in de pronk, aangezien die koffer nog ontbreekt. Na het ontbijt worden we om 8:30 in de lobby verwacht. alleen staan zowel het busjechauffeur en de gids vast in het verkeer. Na ongeveer drie kwartier kunnen we vertrekken en staan we met zijn allen vast. Alleen door de warmte en door het vele optrekken en afremmen in de file blijft het ontbijt bij Meilan niet binnen. Gehavend komen we drie kwartier later bij de notaris aan.We hebben weer veel bekijks met onze twee prinsesjes. Het gedeelte bij de notaris duurt ongeveer een uur waarbij vele handtekeningen - en duimafdrukken gezet moeten worden. Zelfs Meilan haar voetje moet in inkt afgedrukt worden.

Na de notaris gaan we naar de politie voor het aanvragen van haar paspoort. Vervolgens weer naar het hotel. De dames gaan naar de kamer en ik ga met de gids naar de lokale opticien voor een nieuwe lens, deze ben ik waarschijnlijk vannacht verloren in mijn slaap. Na het middagdutje gaan we weer naar de supermarkt voor onze dagelijkse benodigdheden om de rest van de dag en avond door te komen.

Lekker eten op de kamer en dan feest. Lekker in bad, alleen de blokjes om te spelen worden door Meilan gebruikt om het water er weer uit te scheppen... Wat zijn ze weer lekker fris en schoon als ze uit het badje komen, nu nog wat eten en spelen. En dan lekker koesen lieve Meilan en lieve grote zus Lindy.

We hadden uit het voorstel en uit het gesprek met de directeur begrepen dat Meilan verlegen was en op haar zelf. We hebben daar eigenlijk niet veel van vernomen. Ze was spookbenauwd voor de roltrap en nog geen 24 uur later stapt madam er zelf al op en bijna af. Zo mooi om te zien. Verder heeft ze kuiltjes in haar wangetjes. Zo schattig. Ook is ze behoorlijk bang voor alles wat dierlijk is. Als er een loslopend poesje of -hondje loopt of er gaat een vogeltje voorbij dan springt ze bijna bij mem in haar handen. Zo kun je zien dat ze nog veel in haar leventje heeft meegemaakt.