9 mei 2013

Vandaag lekker uitgeslapen en we hebben ons pas om half 10 gemeld in de ontbijtzaal. Vervolgens nog even opgefrist en tijd voor onze vrije dag. Gisteren hebben we van onze gids een paar ideetjes gekregen en één daarvan gaan we uitproberen, namelijk even kijken bij de lokale stoffenmarkt.

Het is stralend weer, we pakken de buggy's en daar gaan we. Het eerste obstakel is een loopbrug maar verder is het goed te doen, al blijft het oppassen in het verkeer, de kleur groen kun je blijkbaar op verschillende manieren interpreteren! Ik probeer te herinneren waar we gister met het busje zijn langs gereden maar vergis me toch. We komen niet uit waar we uit wilden komen, maar aan de andere kant van de straat blijkt een parkje te zijn en wat blijkt...voor toeristen is het gratis. Kijk dat willen we graag horen. Het parkje ligt eveneens aan de Gele rivier en is weer een ode aan de waterraderen, waarvan er hier wel een tien stuks in oude staat staan. (Tot 1952 waren er in dit gedeelte zo'n 250 in bedrijf en dat moet een indrukwekkend gezicht zijn geweest). Het is een beetje een doe park en Lindy helpt om de raderen in beweging te krijgen, zelfs Meilan wil helpen. Dat valt je toch op hoe Meilan grote zus Lindy probeert te imiteren. Eigenlijk in alles.

In het park is verder een beeldentuin en een open lucht opera met zitjes, waar we spontaan een kop kokend water aangeboden krijgen voor Meilan. We drinken onze flesjes leeg en besluiten langzamerhand weer richting hotel te lopen. Af en toe valt één van de meiden in slaap. lang leve de buggy en steeds meer Chinezen krijgen dit ook door.

Op de terugreis ziet Jolanda waar we wel heen hadden gemoeten en daar staan we bij de stoffenmarkt. Een nauwe wirwar van kraampjes, winkeltjes waar je echt alles kunt kopen of laten maken op 'stofgebied'. Ik meende dat ik een goede prijs had bedongen bij de koop van wat stof, maar het gelach van de Chinezen achter ons zegt veel. Maar een goede les voor de volgende keer waarbij we een stuk scherper gingen.

Onderweg ook de KFC gevonden en geprobeerd en de patatjes gaan er lekker in, samen met de 'kipnuggets'. We lopen nog even door het winkelcentrum en maken een ritje op een elektrisch olifantje die je voor een paar minuutjes kan huren. Moe maar voldaan van weer een mooie gezinsdag komen we weer in het hotel. Anderhalf uur later is het alweer tijd voor bedje.

Meilan begint steeds meer dingen te leren en te onthouden. Ze mag graag eten en kent vanwege haar achtergrond geen maat, we moeten er steeds op letten dat ze haar mondje helemaal leeg eet, anders blijft ze proppen. Het gegil neemt al wat af. Met het luier omdoen snapt ze al wat 'kont omheech' betekent. Mem betekent op het moment bijna alles voor haar, als die uit het oog van Meilan gaat slaat er paniek toe.Het is weer een enorme ontdekkingsreis om overal achter te komen en Lindy....

Lindy is echt een grote zus. Hoe ze heeft geleerd weet ik niet maar het is prachtig om te zien hoe ze Meilan probeert te helpen bij eigenlijk alles. Het is wel een beetje moeilijk voor haar dat ze elkaar, qua taal, niet begrijpen. Maar dat komt allemaal goed. Heit en mem zijn ontzettend trots op Lindy!!!!! Lindy mist thuis wel wat en school en juffrouw helemaal, we hebben het hier al nagespeeld, dus heit weet nu ook hoe de dagen op school gaan als je hulpje bent.

stukje door Lindy:
hoi allemaal, ik ben in China want we hebben mijn zusje opgehaald. We gingen met het vliegtuig. Mijn zusje heet Meilan en dat vind ik een mooie naam. Ze is heel lief maar kan af en toe heel hard gillen, dat vind ik niet leuk. Ook snapt ze soms niet wat ik bedoel maar dat komt omdat zij Chinees spreekt en ik half Nederlands en Fries. We spelen wel samen en ook rennen we hard op en neer. Meilan moet soms ook huilen, dat komt omdat zij nog moet wennen aan alles. Ik mis school heel erg. groetjes van Lindy.