26 oktober

Onze eerste volledige dag met Lindy.

Nou haar tweede slaap begon om ongeveer half 1 vannacht en duurde tot het moment dat de wekker afliep om 7 uur. Ik heb redelijk geslapen, Jolanda eigenlijk niet (last van keel en veel hoesten).

Na ons ontbijt hebben we ons weer in de pronk gehesen, dit geldt zelfs voor Lindy die het zelfgemaakte jurkje van Jolanda aanmocht. De schoentjes iets te groot maar wat een plaatje. Om 8:40 werden we opgehaald door Michael om weer naar het Guizhou Civil Buro te gaan om nog meer handtekeningen te zetten onder nog meer papieren. Weer onze duimafdrukken achtergelaten. Lindy moest zelfs haar hele hand in het inktkussen doen voor een document. Helaas kwam de pleegmoeder (waarvan we gisteren al afscheid hadden genomen en bedankt hadden voor haar goede zorgen) weer langs, zodat Lindy lichtelijk van slag was. Toen ze viel was het even helemaal mis, gelukkig kwam ze meteen naar ons toe voor het troosten, dat gaf wel een geruststellend gevoel. Us famke heeft tenslotte al zo veel meegemaakt in haar prille leventje. Nog een laatste officiële foto voor het kindertehuis in Tongren en de overhandiging van het rode boekje. Het laatste uitzoeken van de papieren neemt nog wat tijd in beslag en vervolgens krijgen we te horen dat we de rest van de dag vrij zijn. We hoeven aansluitend niet naar de Notary toe, maar dit zal onze gids morgen gaan doen. Vanmiddag had hij wat anders te doen. We worden door onze chauffeur in het busje naar ons hotel gebracht.

Op de hotelkamer pakken Jolanda en Lindy de buggy uit de bubbeltjesfolie (vanwege het afwijkende bagageformaat voor de vliegtuigen.) Wat vindt ze het interessant, ze gaat er meteen in zitten. We besluiten op pad te gaan, eerst even naar de bakker voor wat broodjes en Lindy krijgt een ballon van hen. Vervolgens een aardig eind gewandeld op zoek naar een supermarkt voor wat inkopen. Wat een aandacht hebben we hier: a) we zijn geen chinees & b) we hebben een buggy mee. Iedereen kijkt en kijkt ons na. Ook worden we aangesproken door een oudere mevrouw op straat die vindt dat wij Lindy niet goed genoeg en warm hebben aangekleed. Wat een ervaring. Chinezen zijn gek op heel veel lagen kleding, dat weten we nu echt. Voor de rest is het goed uitkijken met uitsteken want groen licht is voor auto’s niet echt een reden om het rustig aan te doen. Onderweg zie je weer hele mooie, aparte dingen, Een mannetje die de middenheg op een 6-baans weg staat de knippen met zijn heggeschaar zonder veiligheidsauto’s of –borden om zich heen. Straatherstellers met een kar op ijzeren wielen met 14 tegels en 2 emmers cement, straatventers met kiwi’s, wortelen, uien etc. De fietsers die tegen het autoverkeer op de snelweg een poging wagen om naar huis te gaan. En onze Lindy, die merkt er niets van want die slaapt lekker in haar buggy.

Op de terugweg kopen we bij de Chinese trekpleister de nodige koekjes, luiers, drinken en yoghurtjes en gaan we weer terug naar het hotel. Bij het avondeten in buffetvorm treffen we onze medereisgenoten uit Eindhoven nog even. Na het eten gaan we gauw naar boven en Lindy wil eigenlijk wel slapen, ze vecht er nog wel even tegen maar ze geeft zich er snel aan over en ligt binnen een paar minuutjes te slapen. Nu nog even verhaaltje maken en foto’s controleren. Morgen hebben we een vrije dag en laat in de avond komt de gids weer om te vertellen over de dag erna. Welterusten.

Oh ja, iedereen hartstikke bedankt voor de onvoorstelbare, lieve, hartverwarmende en vele onvergetelijke reacties. Wat fantastisch dat iedereen zo mee leeft met ons en met us famke.
Heel apart om dit te ervaren aan de andere kant van de wereld.