27 oktober

Vandaag een vrije dag en uitgeslapen tot 8 uur. Wat een nacht, Lindy heeft bijna aan een stuk doorgeslapen. Super. Heerlijk ontbeten samen met onze reisgenoten, hun dochtertje Luna en Lindy zijn even heerlijk aan het spelen geweest. Vervolgens terug naar de kamer en hebben we het badje even uitgeprobeerd. Ze is in ieder geval niet bang voor water want ze gaat er meteen in staan, alleen zitten dat wil ze nog niet. Mem en een paar blokjes doen wonderen want binnen 5 minuten zit ze heerlijk met haar poepertje in het water. Voor de rest weinig activiteiten deze morgen, bakje koffie drinken en wat koekjes eten. Tussen de middag slaapt Lindy anderhalf uur.

’s Middags besluiten we in de buurt nog even wat rond te lopen, we moeten nog een paar dingen halen voor op onze kamer. Eerst zien we de poppetjes van Kuiper en daarna besluiten we nu om uit het hotel links te gaan. We komen op een soort van winkelstraat, de winkeltjes zijn allemaal drie meter breed en een paar meter lang en kledingwinkel zit naast groentezaak, zit naast smederij en gordijnroedewinkel. En als er dan een steegje tussen zit, dan maken we daar een eettentje van met een paar gokkasten erbij. Apart.

We worden gedwongen om te kiezen en we besluiten om links aan te houden, het straatje wordt steeds smaller en het geclaxon luider. Heb je wel eens een motor gezien met 4 gasflessen hangend aan zijn bagagerekje, het is mogelijk. Er zit iemand de flexen voor zijn winkel en ernaast wordt vlees verkocht. De straten worden slechter en de buurt armoediger, we zijn hier beslist niet in een welvarend deel van de stad. Veel gebouwen staan leeg of lijken leeg, want overal is nog wel leven. De steegjes tussen de huizen zijn onverhard, de flatjes en huizen zijn grauw en de smog of uitlaatgassen zijn zeer aanwezig. Het doet je veel om dit alles zo te zien, zeer bijzonder maar ook zeer aangrijpend en voor wat dat betreft, nee inderdaad zo gek hebben wij het nog niet in ons land, maar dit terzijde.

Wij kijken onze ogen uit. De Chinezen doen dat ook maar andersom. We zijn hier een complete bezienswaardigheid, ze snappen niets van een buggy en nog minder van onze combinatie. Als je wilt voelen hoe het is om bekeken te worden dan ben je hier aan het goede adres. We slagen erin om onze inkopen te doen in de lokale supermarkt.

We hebben het idee dat we afdwalen maar het wordt nog bijzonderder. Weer een ander straatje met bedrijvigheid en kleine detailhandel. De haan zit aan een een touwtje vast, daarnaast ligt de groente klaar en er tegenover is zijn geslachte familielid te bewonderen.
Je komt een straatventer tegen met een complete kar bananen, maar ook winkels met lingerie, zuivelprodukten, borduurgaren en ook werkplaatsen in de open lucht waar ze terplekke een scooter aan het repareren zijn. De school zit ook hier achter slot en grendel, trieste aanblik in zo’n wijk.

Ondanks dat het een lange looptocht is, houdt us famke haar uitstekend, ze begint wat meer te praten het is alleen zo jammer dat je het niet begrijpt, ook al doen we nog zo ons best. Ze begint spontaan liedjes te neuriën en te zingen. Ook is ze halverwege al uit de buggy gegaan omdat ze nu even veel liever bij mem of bij heit in de armen zit. We zijn zo trots op haar. Nadat we de weg hebben gevraagd in het chinees (dat staat op een kaartje van het hotel) komen we weer terug vanwaar we zijn gekomen. Weer een avontuur rijker.

Nadat we hebben gegeten in het hotel komen we terug op de kamer en hier hebben we even een terugval of juist vooruitgang, dat is altijd de vraag. De dag is lang geweest, de indrukken overweldigend en we kennen elkaar nog maar zo kort. Lindy valt op het grote bed in slaap, later leggen we haar in haar eigen bedje.

Tolk/gids Michael belde nog om te zeggen dat de Notary goed was gegaan. Weer een stap verder. Hij kwam niet meer langs maar wou even melden dat hij ons morgen om10:00 komt ophalen bij het hotel. We gaan een dagje op excursie…..oant moarn.

oh ja. Jongens en Cathrien, succes in Hamburg.