28 oktober

Om 8 uur ging de wekker en us famke had de ogen al open. Nog even liggen bij heit en dan kleertjes aan en ontbijten. Bij het ontbijt kregen we van onze gids en tolk, Michael, de opgemaakte formulieren van de Notary. Weer een punt op het lijstje doorgestreept.

Zoals gezegd werden we om 10:00 opgehaald door Michael en onze vaste chauffeur voor een excursie. We gaan naar Qianling Park. Dit park ligt in het noordwesten van de stad GuiYang. Al hoewel de afstand maar zo’n 6 kilometer is, bedraagt de reistijd ongeveer een half uur. Dit heeft te maken met de toestand van de weg er heen, zoals Juna, het dochtertje van onze reisgenoten uit Eindhoven, de hele tijd zegt: ‘hobbel de bobbel’. Nou dit klopt inderdaad, als we 20 km/uur redden berg op dan is het veel. Normaliter is het verboden voor auto’s in het park, maar een paar Yuan betalen en de poort gaat open. De eerste stop in het park is bij een groot stuwmeer, waarin een paar enthousiaste Chinezen bij een gevoelstemperatuur van 15 graden aan het zwemmen zijn. Ook de Beter Bewegen groep 65-plussers doen hun ochtend gymnastiek buiten in de buitenlucht. Heel apart oefeningen met allemaal een zwaard in hun hand. Even verderop zijn de senioren aan het zingen en muziek spelen en weer verderop zijn ze aan het badmintonnen. Wat een bedrijvigheid in het park. We gaan weer in de bus voor de tocht naar boven in het park. De laatste kilometer voor de top van de berg, Mount Qianling, mogen we zelf lopen. Het is net de Chinese Apenheul hier, zelfde regels en waarschuwingen. Lindy vindt de aapjes ook interessant Het is natuurlijk wel even opletten of ze haar knuffel goed vast houdt. De buggy hebben we wel meegenomen, maar we besluiten om deze maar in ons busje te laten.

Dan komen we bij het tempelcomplex, waarvan de Hong Fu-tempel de bekendste is. Allereerst komen we bij een plein met negen draken, vervolgens ga je steeds verder het complex in. Je komt stalletjes tegen, waar ik dacht dat er vuurwerk verkocht werd maar dit bleken hele grote wierookstokken te zijn. Alles mag gefotografeerd worden behalve binnen bij de grote boeddha. Reden is niet dat het verboden is maar men is bang dat de foto die ervan gemaakt wordt ongeluk zal brengen en dit wil men voorkomen. Feit is wel dat het indrukwekkend is, grote beelden van diverse spirituelen, overal bomen met rode lintjes voor een welvarend leven en veel liefde. En natuurlijk de typische Chinese bouwstijl van de tempeltjes. Lindy vindt het leuk maar is meer bezig met rennen en verstoppertje spelen.

Onze lunch was heel speciaal en ook niet voor iedereen toegankelijk. De tafel werd gedekt met een stukje plastic, wat later een beetje wegsmolt van de warmhoudstoof. De thee werd gebracht in kleine kommetjes en de rijst met vegetarische lekkernijen werd erbij gezet. Even dachten we waar zijn we aan begonnen, maar het was zo lekker dat het grootste gedeelte werd opgegeten. Op weg naar de bus hebben we nog een monnik gezien, maar hij wou niet op de foto. Vervolgens zijn we naar het hotel gereden waar we omstreeks half 2 weer aankwamen.
Lindy heeft het hotel net niet meer wakker gehaald en we dragen haar slapend naar boven. Helaas wordt ze net te vroeg wakker, zodat het nog een half uurtje duurt voordat ze echt weer in slaap valt. Ze houdt het bijna 2 uurtjes vol. Wat goed weer. Voor de rest niet meer de deur uitgeweest en ’s avonds het buffet maar weer opgezocht. Met Lindy gaat het daar ook beter, liep ze eerst nog met haar armpjes naar voren gestrekt om opgetild te worden door alle serveersters, ze doet het nu even niet meer. Daar zijn we heel blij om.

Na het eten is Lindy met mem in het grote bad geweest, ook al zo wonderbaarlijk. Eerst vond ze het wel eng maar met wat geduld enerzijds en wat hulp anderzijds duurde het 5 minuten voordat ze er in ging zitten en begon met spelen. Ze vindt water heerlijk. Vandaag een betere ‘hecht’dag dan gisteren. Je leert elkaar ook steeds beter kennen.

Morgen worden we om 9:30 weer in de lobby verwacht voor nog een excursie…we weten nog niet waarheen. We zullen zien en beleven.