31 oktober

Zo wat een nacht hebben we gehad met weinig slaap. Lindy ging gisteren redelijk vlot slapen, maar de nacht was verschrikkelijk, wat kan zij dromen. Op een gegeven moment hebben we haar uit bedje gehaald en op het grote bed gelegd in de hoop dat ze daar wat rustiger van zou worden. Maar niets was minder waar, ze bleef onrustig. Mem heeft haar, na een lange poos weer wat rustig kunnen krijgen en daarna heeft ze nog wat kunnen slapen. En dan gaat de wekker om 8 uur, de start is even moeizaam maar us famke wordt snel wakker en de stralende lach verschijnt gelukkig. Na ons aangekleed te hebben (maatje 86 is voorlopig groot genoeg), gaan we naar beneden voor het ontbijt. De papieren voor de verdere legalisatie nemen we alvast mee. Deze dienen we in leveren om 10 uur in de lobby van het hotel. Het ontbijt hier in Beijing is wat luxer dan in GuiYang, maar de insteek blijft hetzelfde. Hadden we in GuiYang de keus uit aardbeienjam of aardbeienjam, hier hebben we de keus uit blackberryjam of blackberryjam. De keus in ei-soorten is wel toegenomen. Lindy eet lekker, voor dat je het weet heeft ze een boterham opgegeten. Daarna nog wat lekkernijen en natuurlijk haar eitje.

Wat helemaal fantastisch is om de andere stellen en hun kinderen (weer) te ontmoeten, wat kan er eigenlijk veel veranderen in een week tijd. Onvoorstelbaar. Om tien uur in de lobby is het helemaal een dolle boel, de kinderen laten zich lekker gaan en de trotse ouders halen herinneringen op aan de 6 verschillende provincies waar we onze kinderen hebben mogen ontmoeten en natuurlijk aan de eerste dagen en nachten met hen. Lindy moest eerst even los komen, maar later zaten er al 5 meisjes naast elkaar te spelen. De papieren hebben we gelukkig op orde en onze tolk/gids gaat ermee naar de Nederlandse Ambassade.

We besluiten om een uur twaalf met een aantal stellen naar het Olympisch Stadion te lopen. Wat een optocht en lekker in het zonnetje, zeer aangenaam. Lindy heeft het niet zo op de zon, die prikt haar in haar oogjes en de kap omlaag is ook geen optie, want dan zien we niets meer. Het gaat steeds iets beter met haar om haar in de buggy te zetten, ze wil er niet in, we proberen haar op een zo’n normale manier in te zetten, maar daar is ze het dan weer niet mee eens. Even lopen en wat geruststellen en dan gaat het wel weer. Tot de volgende keer en dan begint het weer opnieuw. Het is heel prettig, fijn en leerzaam om ervaringen te kunnen uitwisselen met mensen die hetzelfde meemaken als jezelf. Het stadion is prachtig om te zien, eigenlijk onvoorstelbaar dat je hier rond loopt bij het stadion waar je 2 jaar terug nog als een verslaafde naar zat te kijken. Ook is de beveiliging om dit stadion nog steeds groot, tot twee keer toe moeten we langs de beveiliging, scanapparatuur en detectiepoortjes.

Nadat we terug zijn gekomen van onze excursie, bezoeken we de supermarkt om de nodige voorraden te halen voor op de hotelkamer. Eigenlijk vreemd, er wordt een complete keuken in een hotelkamer gebouwd, echter zonder kookpit, maar ook kun je er geen pot, keukengerei of bestek vinden. Lindy’s favourite tekenfilmfiguurtje komen we overal tegen in de supermarkt en we geven haar een set pantoffeltjes en een mokje en bordje van ‘pleasant goat and big bad wolf”. Bij haar heten ze allemaal: ‘ninja’ of zoiets. En Lindy lust nu ook de frietjes, kipnuggets van de MacDonalds die hier bij ons om de hoek zit. We eten het lekker op in onze kamer. Ook wij vinden dit geen straf. Na eten is Lindy nog even in bad geweest en we spelen nog wat.

Hopelijk heeft us famke een rustiger nacht als de vorige…..slaap lekker Lindy!!!